14.11.2010-Pazar

         Bloğumun  ilk günü, hastalığımın  4. günü.Bugün artık  oldukça iyiyim.Dün akşam annemlerden  kendi evimize  döndük .Döndük de  o evin hali ne öyle , savaş alanı  gibi  bırakıp terk etmişiz.Salonda  sehpanın  üzerinde   çorba  kasesi,  kağıt havlu, kolonya  şişesi,  derece ,  koltuğun  üstüne  atılmış  battaniye ,yastıklar yerde (nedenini  hatırlamıyorum)...
         Perşembe  günü  okulda  ilk derste    her yerim  ağrımaya  başladı  , 4 . dersin sonuna  kadar zar zor  durup   ,sağlık ocağına gittim .İlaçlarımı  alıp  eve geldiğimde tüm  gücüm bitmişti.Kendimi  salondaki  koltuğa attım.Akşam  Emre ve Defne geldiğinde durumum iyice  vahimleşmişti.Tüm kemiklerim ağrıyor,  bir titriyor, bir ter  için de kalıyordum.Bir de   ağlama krizi  tuttu .(Ama bunun  griple ilgisini çözemedim). Elimde   bir kız  öğrencimin bana  yazdığı nota bakıp bakıp hönkürüyorum...(notu  sonra anlatıcam)
        Saat 22.00 civarı  ,Emre  ayak ucumda  bana  "bakarken "  uyumuş.Koltuğun  sallanmasıyla   fırlıyorum  Defne'  nin odasına  , uyuyor..Emre 'ye  dönüyorum  ,dürtüyorum ,uyanmıyor,sarsmaya  başlıyorum ."Deprem , deprem  " diyorum . Lambalara  bakıyor ,"yok  bi şey " "sana ,öyle gelmiştir" diyor. Ateşliyim ya  aklı sıra  halisünasyon  görüyorum. Perdeyi açıp dışarı  çıkmaya   başlayan  insanları  gösteriyorum,susuyor .Hızla bir iki  eşya  alıp Defne'yi  kaldırıyoruz.Bende heyecan ve korkudan  hastalık  belirtileri  kalmamış.Sırtımda  Defne!nin okul çantası, elimde  eşyalar  kapıyı  açıyorum.Aa  bizimki asansöre  gidiyor.
-Ne yapıyorsun?
-Asansöre biniyorum
-Saçmalama   ,ya  bi daha deprem olursa?
-Bi şey  olmaz,gel.
-Binmem ben ,siz de binmeyin.
-Gel  bi şey olmaz.
-Binmem ben.Beni  yalnız  mı bırakıcaksın?
-Gel o  zaman.. .
Bu arada  asansör  geldi.Kapıyı  açtı .Ve  beni  merdivende  yalnız bıraktı  .7 kat merdiveni  söylene söylene  indim.Ve annemlere gittik.İşte  evden bu şekilde  ayrılmıştık...